W nocy z 9 na 10 listopada 1938. rozpoczęły się w Niemczech bezpośrednie i celowe akty przemocy wobec ludności żydowskiej – tak zwana Noc Kryształowa.
Grupy bojówkarzy SA dewastowały żydowskie miejsca kultu, niszczono żydowską własność, a samych Żydów zabijano na ulicach. Zginęło ponad tysiąc osób. 30 000 osadzano w obozach koncentracyjnych, oficjalnie była mowa o przyspieszeniu ich emigracji z Niemiec.
Pretekstem do zorganizowania pogromu żydowskiego było zastrzelenie w listopadzie 1938 roku w Paryżu sekretarza ambasady niemieckiej – Ernesta von Rathaw, przez żydowskiego emigranta z Niemiec – Herszela Grynszpana. 17-letni Grynszpan w ten sposób chciał zwrócić uwagę świata na los swojej rodzinny i całej społeczności żydowskiej pozbawionej w marcu 1938 roku przez rząd Polski obywatelstwa.
Około 21:00 Adolf Hitler po otrzymaniu wiadomości, że Ernst von Rath zmarł, opuścił zebranie. Według wytycznych Hitlera, policja i SA podczas pogromu Żydów, miała chronić własność ludności aryjskiej.
Obywateli niemieckich narodowości żydowskiej dotykały nieustanne prześladowania wynikające z tzw. ustaw norymberskich z 15 września 1935, których istotą był podział obywateli Niemiec na „Aryjczyków” i ludność niearyjską. Według ustawy o ochronie krwi zabraniano zawierania małżeństw między „Aryjczykami” i „nie-Aryjczykami”. Zakazano im wywieszać flagę państwową. Nie mogli pełnić służby w urzędach państwowych ani w wojsku.
W marcu 1938 r. władze Polski wprowadziły ustawę pozbawiającą obywatelstwa polskiego osoby, które przez okres dłuższy niż pięć lat stale przebywały poza krajem.
Adresatami ustawy było około 70 tysięcy polskich Żydów mieszkający w Niemczech i Austrii. Władze II Rzeczypospolitej przez zmianę prawną chciały zablokować ich powrót i ponowne osiedlenie się w Polsce, gdy stało się jasne, że prześladowani Żydzi będą uciekać z terenów III Rzeszy.
Kierownictwo narodowosocjalistyczne III Rzeszy podjęło wiele działań dyskryminujących Żydów. Zabroniono im przebywania w kinach, teatrach oraz uczestniczenia w spotkaniach publicznych. W grudniu 1938 zabrano im prawa jazdy, a lekarzom i adwokatom zabroniono wykonywania zawodu.
W piątek 1 grudnia 1939 r. – trzy miesiące po niemieckim ataku na Polskę – weszło w życie rozporządzenie Generalnego Gubernatora Hansa Franka o oznakowaniu Żydów łatą w formie żółtej gwiazdy Dawida.
Przed wojną Niemcy zamieszkiwało około pół miliona Żydów, którzy stanowili zaledwie jeden procent niemieckiego społeczeństwa.
W Berlinie od 1990 roku, co roku obchodzone jest upamiętnienie osób prześladowanych przez nazistowski reżim – organizowane przez Stowarzyszenie Antyfaszystów pod hasłem „To się stało, a zatem może się powtórzyć”. Obchody rozpoczynają się w tym roku od wiecu od godziny 17.00 na Deportationsmahnmal Levetzowstraße w Berlin-Moabit.
Skrajnie prawicowa organizacja We for Germany (WfD) chce przeprowadzić o 18.30 tak zwany „Marsz żałobny dla ofiar polityki” z Washingtonplatz (południowa strona HBF) do dzielnicy rządowej. Zapowiedziane są protesty przeciwko prawicowej prowokacji.
